वाराणसी ते अयोध्या – श्रद्धेची पवित्र सफर

दिवस 1: काशी नगरीत स्वागत – दिव्यतेचा पहिला श्वास

वाराणसी विमानतळावर पाऊल टाकताक्षणीच काहीतरी वेगळं वाटतं – इथली हवा जरा जास्त भक्तिपूर्ण, जरा जास्त जुनीसुद्धा. स्वागताच्या गुलाबाच्या हाराने आणि गरमागरम चहा-स्नॅक्सने सुरुवात होते. हॉटेलमध्ये थोडं विश्रांती घेतो आणि मग थेट जिथं संध्याकाळचं स्वर्गीय नाटक होतं – दशाश्वमेध घाटावरच्या गंगा आरतीला.

गंगेच्या किनारी बसून बघा – शंखनाद, वेदघोष, हजारो दिवे आणि चंद्रप्रकाशात न्हालेलं गंगाजळ… तुम्ही काहीच बोलणार नाही, फक्त अनुभवत राहाल. ही आरती डोळ्यांनी नव्हे, मनाने बघायची असते.

रात्री स्वादिष्ट उत्तर भारतीय जेवण घेतो आणि हॉटेलमध्ये विश्रांती घेतो. रात्री झोपताना गंगेच्या लाटा आणि मंत्रांच्या नादात मन शांत होतं.

दिवस 2: काशी दर्शन आणि सारनाथ – श्रवण, दर्शन, अनुभव

आजचा दिवस पूर्णपणे काशीच्या अंगाखांद्यावर खेळणार! सकाळी काशी विश्वनाथ ज्योतिर्लिंगाचे दर्शन घेतो – गर्दीतही एक विचित्र शांतता असते इथे. "हर हर महादेव" चा घोष कानात घुमत राहतो.

नंतर आपण चालत जातो त्या गल्ली-गल्लीत – जिथे प्रत्येक वळणावर एखादा देव बसलाय, प्रत्येक पानवाल्याजवळ एखादी गोष्ट आहे. काल भैरवाचं दर्शन घेतो, अन्नपूर्णा देवीच्या मंदिरात प्रसाद घेतो, आणि मग वाटेत मिळेल ती गार्गर लस्सी ढोसतो. बनारसी पान खाल्लं की मगच आपला वाराणसी अनुभव पूर्ण होतो!

दुपारी आपण जातो सारनाथला – जिथे बुद्धाने आपले पहिले धर्मचक्र प्रवर्तन केलं. धमेख स्तूप, अशोक स्तंभ आणि जप करत बसलेले बौद्ध भिक्षु पाहताना मन गार गार होतं.

संध्याकाळी परत हॉटेलमध्ये येतो, जेवतो आणि आराम करतो. आजचा दिवस मन आणि आत्मा दोघांनाही भरभरून देतो.

दिवस 3: प्रयागराज – त्रिवेणी संगमात आंघोळीचा योग

आज जरा लवकर उठावं लागेल. आपली गाडी आता वळते प्रयागराजकडे – जिथे तीन पवित्र नद्या – गंगा, यमुना आणि अदृश्य सरस्वती – एकत्र मिळतात. त्रिवेणी संगमावर बोटीतून मध्यवर्ती बिंदूपर्यंत नेलं जातं. जो कोणी या संगमात डुबकी मारतो, त्याचं आयुष्य पवित्र होतं असं मानलं जातं.

डुबकी घेतल्यावर आपण जातो बडे हनुमान मंदिरात – इथे हनुमानजी झोपलेले असतात, हाच त्यांचा विशेष रूप. मग पाहतो अक्षयवट, ज्याला ब्रह्मांडाची साक्षी म्हणतात.

दुपारी आपण सीतामढी कडे प्रस्थान करतो – एक शांत, सुंदर आणि दुर्लक्षित ठिकाण जिथे सीतेने वनवासात काही काळ घालवला होता अशी आख्यायिका आहे. इथलं मंदिर अगदी साधं आहे, पण भावना प्रचंड खोल आहेत.

संध्याकाळी आपण पोहोचतो अयोध्येला – प्रभू श्रीरामाच्या नगरीत. चेक इन करून विश्रांती घ्या, कारण उद्या तो दिवस आहे – ज्या जागेवर राम जन्मले, ती भेटायची वेळ आली आहे.

दिवस 4: अयोध्या – राम जन्मभूमी दर्शन आणि अध्यात्मिक भेट

आजचा दिवस अविस्मरणीय! नाश्ता झाल्यावर आपण सरळ जातो राम जन्मभूमी मंदिरात – हे फक्त मंदिर नाही, ही तर संपूर्ण राष्ट्राच्या भावनेची केंद्रबिंदू आहे. जय श्रीरामचा घोष अंगावर काटा आणतो.

यानंतर हनुमान गढी, जिथे चढायला थोडेसे पायऱ्या आहेत, पण वरून मिळणारी शांतता आणि भक्तिभाव यासाठी त्या प्रत्येक पायरीला वंदन करावंसं वाटतं. मग कनक भवन, जिथे सीतेला सोन्याचं भवन भेट दिलं गेलं होतं – इथल्या रंगीबेरंगी मूर्ती मन मोहरून टाकतात.

दुपारी आपण राम की पैडी या घाटांवर फेरफटका मारतो. जर वेळ मिळाला, तर संध्याकाळी इथली आरती देखील पाहता येते. मग थोडी खरेदी – रामनामवाले गमछे, लाकडी राम दरबार मूर्ती आणि आयोध्येचे प्रसिद्ध पेढे.

रात्री हॉटेलमध्ये स्वादिष्ट जेवण आणि मग गाढ झोप.

दिवस 5: अयोध्येहून लखनौकडे – नवाबी अंदाजात स्विच

अयोध्येचा निरोप घेतो आणि निघतो लखनौच्या दिशेने. रस्त्यावरचा प्रवास गप्पा, गाणी आणि हरियाळीमुळे मन प्रसन्न करतो.

हॉटेलमध्ये पोहोचल्यावर थोडी विश्रांती घेतो आणि मग लखनौचं नवाबी रूप पाहायला निघतो. सुरुवात बडा इमामबाडा पासून – न भक्कम खांबांशिवाय उभं असलेलं भव्य बांधकाम. इथली भूलभुलैय्या म्हणजे डोक्याचा खेळ – पण मजा अफाट!

रूमी दरवाजा आणि आजूबाजूच्या ऐतिहासिक भागातून फिरून संध्याकाळी जातो हजरतगंज मार्केटमध्ये – जिथं नवाबी जाकिटं, चिकनकारीचे कुर्ते आणि तोंडात विरघळणारे टुंडे कबाब मिळतात.

रात्री खास लखनवी जेवण – बटर चिकन, बिर्याणी आणि शेर्मल सोबत. आजचा दिवस थोडासा ऐश्वर्याचा आणि थोडासा गोडसर!

दिवस 6: लखनौ दर्शन – इतिहास, हस्तकला आणि खाद्यसंस्कृती

आज शेवटचा फुल डे आहे, पण सॉलिड प्लॅन आहे! छोटा इमामबाडा पाहतो – झुंबरांनी सजवलेलं राजेशाही ठिकाण. नंतर पाहतो रेसिडेन्सी, जिथे 1857 च्या स्वातंत्र्य संग्रामाच्या खुणा अजूनही आहेत.

अंबेडकर मेमोरियल पार्क ला भेट देतो – आधुनिक, पण भव्य आणि फोटोसाठी परफेक्ट.

दुपारी हातगाडीवरचं लखनवी चाट चाखतो आणि मग थोडी शॉपिंग – चिकन कुर्ते, इत्तर, बटवे आणि जराही वेळ मिळाला, तर टुंडे कबाबचा एक डब्बा उचलतो.

रात्री शेवटचं लखनवी जेवण आणि मग सगळे फोटो, व्हिडिओ, आठवणी साठवत साखरझोप.

दिवस 7: परतीचा दिवस – आठवणींची पिटारी घेऊन निघालो

नाश्त्यानंतर सामान गोळा करतो, एकमेकांचे नंबर घेतो, आणि लखनौ किंवा वाराणसीहून परतीच्या प्रवासासाठी प्रस्थान करतो. काहीजण विमानाने, काहीजण ट्रेनने – पण मनात सगळ्यांचं एकच विचार – "हे काही शेवटचं नव्हतं… रामायण पुन्हा पुन्हा जगायचं आहे."

तुम्ही आलो ‘ट्रॅव्हलर’ म्हणून, पण परत जाता ‘तीर्थयात्री’ म्हणून.